سطح پلاسمایی ویسفاتین زنان مبتلا به دیابت نوع ۲: مقایسه اثر دو نوع پروتکل تمرینی هوازی و مقاومتی

پیش زمینه و هدف: ویسفاتین از پروتئین های شبه انسولینی مترشحه از بافت چربی است که با چاقی و مقاومت انسولینی ارتباط دارد،اما تأثیر تمرینات ورزشی بر سطوح این هورمون نامشخص است. هدف تحقیق حاضر، مقایسه اثر دو نوع تمرین هوازی و مقاومتی بر تغییرات ویسفاتین در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. مواد و روش ها: 45 نفر از زنان مبتلا به دیابت نوع 2، به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در 3 گروه قرار گرفتند. 15 آزمودنی در گروه تمرین هوازی (3 جلسه در هفته،50-20 دقیقه در روز، با شدت 60 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه)، 15 آزمودنی در گروه تمرین مقاومتی (3 جلسه در هفته و به صورت 3 ست، 10 تکرار، با شدت 50 تا 65درصد یک تکرار بیشینه) شرکت کردند و 15نفر گروه کنترل در طول دوره ی پژوهش هیچ گونه فعالیت بدنی نداشتند. نمونه های خونی در حالت ناشتا جمع آوری و جهت بررسی سطوح پلاسمایی ویسفاتین،انسولین، hba1c و گلوکز مورد استفاده قرار گرفت. برای محاسبه شاخص مقاومت انسولینی از معادله homa-ir استفاده شد.یافته ها: تحلیل آماری داده ها نشان داد، که تمرین هوازی موجب کاهش معنی دار سطوح ویسفاتین شد (04/0 p)درحالی که تمرینات مقاومتی سطح ویسفاتین را به طور غیر معنی داری افزایش دادند(13/0p= ) همچنین مقادیر شاخص های گلوکز، hba1c، وزن، درصد چربی و شاخص توده بدنی در هر دو گروه تمرینی کاهش یافتند( 05/0p